domingo, 29 de septiembre de 2013
Contexto bíblico del David de Donatello, I Samuel 17
1 Samuel 17
1 Congregantes autem Philisthiim
agmina sua in prælium, convenerunt in Socho Judæ: et castrametati sunt inter
Socho et Azeca in finibus Dommim.
2 Porro Saul et filii Israël
congregati venerunt in Vallem terebinthi, et direxerunt aciem ad pugnandum
contra Philisthiim.
3 Et Philisthiim stabant super
montem ex parte hac, et Israël stabat supra montem ex altera parte: vallisque
erat inter eos.
4 Et egressus est vir spurius de
castris Philisthinorum nomine Goliath, de Geth, altitudinis sex cubitorum et
palmi:
5 et cassis ærea super caput
ejus, et lorica squamata induebatur. Porro pondus loricæ ejus, quinque millia
siclorum æris erat:
6 et ocreas æreas habebat in
cruribus, et clypeus æreus tegebat humeros ejus.
7 Hastile autem hastæ ejus erat
quasi liciatorium texentium: ipsum autem ferrum hastæ ejus sexcentos siclos
habebat ferri: et armiger ejus antecedebat eum.
8 Stansque clamabat adversum
phalangas Israël, et dicebat eis: Quare venistis parati ad prælium? numquid ego
non sum Philisthæus, et vos servi Saul? eligite ex vobis virum, et descendat ad
singulare certamen.
9 Si quiverit pugnare mecum, et
percusserit me, erimus vobis servi: si autem ego prævaluero, et percussero eum,
vos servi eritis, et servietis nobis.
10 Et aiebat Philisthæus: Ego
exprobravi agminibus Israël hodie: date mihi virum, et ineat mecum singulare
certamen.
11 Audiens autem Saul et omnes
Israëlitæ sermones Philisthæi hujuscemodi, stupebant, et metuebant nimis.
12 David autem erat filius viri
Ephrathæi, de quo supra dictum est, de Bethlehem Juda, cui nomen erat Isai, qui
habebat octo filios, et erat vir in diebus Saul senex, et grandævus inter
viros.
13 Abierunt autem tres filii ejus
majores post Saul in prælium: et nomina trium filiorum ejus qui perrexerunt ad
bellum, Eliab primogenitus, et secundus Abinadab, tertiusque Samma.
14 David autem erat minimus.
Tribus ergo majoribus secutis Saulem,
15 abiit David, et reversus est a
Saul ut pasceret gregem patris sui in Bethlehem.
16 Procedebat vero Philisthæus
mane et vespere, et stabat quadraginta diebus.
17 Dixit autem Isai ad David
filium suum: Accipe fratribus tuis ephi polentæ, et decem panes istos, et curre
in castra ad fratres tuos,
18 et decem formellas casei has
deferes ad tribunum: et fratres tuos visitabis, si recte agant: et cum quibus
ordinati sunt, disce.
19 Saul autem, et illi, et omnes
filii Israël, in Valle terebinthi pugnabant adversum Philisthiim.
20 Surrexit itaque David mane, et
commendavit gregem custodi: et onustus abiit, sicut præceperat ei Isai. Et
venit ad locum Magala, et ad exercitum, qui egressus ad pugnam vociferatus erat
in certamine.
21 Direxerat enim aciem Israël,
sed et Philisthiim ex adverso fuerant præparati.
22 Derelinquens ergo David vasa
quæ attulerat sub manu custodis ad sarcinas, cucurrit ad locum certaminis, et
interrogabat si omnia recte agerentur erga fratres suos.
23 Cumque adhuc ille loqueretur
eis, apparuit vir ille spurius ascendens, Goliath nomine, Philisthæus de Geth,
de castris Philisthinorum: et loquente eo hæc eadem verba audivit David.
24 Omnes autem Israëlitæ, cum
vidissent virum, fugerunt a facie ejus, timentes eum valde.
25 Et dixit unus quispiam de
Israël: Num vidistis virum hunc, qui ascendit? ad exprobrandum enim Israëli
ascendit. Virum ergo qui percusserit eum, ditabit rex divitiis magnis, et
filiam suam dabit ei, et domum patris ejus faciet absque tributo in Israël.
26 Et ait David ad viros qui
stabant secum, dicens: Quid dabitur viro qui percusserit Philisthæum hunc, et
tulerit opprobrium de Israël? quis enim est hic Philisthæus incircumcisus, qui
exprobravit acies Dei viventis?
27 Referebat autem ei populus
eumdem sermonem, dicens: Hæc dabuntur viro qui percusserit eum.
28 Quod cum audisset Eliab frater
ejus major, loquente eo cum aliis, iratus est contra David, et ait: Quare
venisti, et quare dereliquisti pauculas oves illas in deserto? Ego novi
superbiam tuam, et nequitiam cordis tui: quia ut videres prælium, descendisti.
29 Et dixit David: Quid feci?
numquid non verbum est?
30 Et declinavit paululum ab eo
ad alium: dixitque eumdem sermonem. Et respondit ei populus verbum sicut prius.
31 Audita sunt autem verba quæ
locutus est David, et annuntiata in conspectu Saul.
32 Ad quem cum fuisset adductus,
locutus est ei: Non concidat cor cujusquam in eo: ego servus tuus vadam, et
pugnabo adversus Philisthæum.
33 Et ait Saul ad David: Non
vales resistere Philisthæo isti, nec pugnare adversus eum, quia puer es: hic
autem vir bellator est ab adolescentia sua.
34 Dixitque David ad Saul:
Pascebat servus tuus patris sui gregem, et veniebat leo vel ursus, et tollebat
arietem de medio gregis:
35 et persequebar eos, et
percutiebam, eruebamque de ore eorum: et illi consurgebant adversum me, et
apprehendebam mentum eorum, et suffocabam, interficiebamque eos.
36 Nam et leonem et ursum
interfeci ego servus tuus: erit igitur et Philisthæus hic incircumcisus quasi
unus ex eis. Nunc vadam, et auferam opprobrium populi: quoniam quis est iste
Philisthæus incircumcisus, qui ausus est maledicere exercitui Dei viventis?
37 Et ait David: Dominus qui
eripuit me de manu leonis, et de manu ursi, ipse me liberabit de manu
Philisthæi hujus. Dixit autem Saul ad David: Vade, et Dominus tecum sit.
38 Et induit Saul David
vestimentis suis, et imposuit galeam æream super caput ejus, et vestivit eum
lorica.
39 Accinctus ergo David gladio
ejus super vestem suam, cœpit tentare si armatus posset incedere: non enim
habebat consuetudinem. Dixitque David ad Saul: Non possum sic incedere, quia
non usum habeo.
Et deposuit ea,
Et deposuit ea,
40 et tulit baculum suum, quem
semper habebat in manibus: et elegit sibi quinque limpidissimos lapides de
torrente, et misit eos in peram pastoralem quam habebat secum, et fundam manu
tulit: et processit adversum Philisthæum.
41 Ibat autem Philisthæus
incedens, et appropinquans adversum David, et armiger ejus ante eum.
42 Cumque inspexisset
Philisthæus, et vidisset David, despexit eum. Erat enim adolescens, rufus, et
pulcher aspectu.
43 Et dixit Philisthæus ad David:
Numquid ego canis sum, quod tu venis ad me cum baculo? Et maledixit Philisthæus
David in diis suis:
44 dixitque ad David: Veni ad me,
et dabo carnes tuas volatilibus cæli et bestiis terræ.
45 Dixit autem David ad
Philisthæum: Tu venis ad me cum gladio, et hasta, et clypeo: ego autem venio ad
te in nomine Domini exercituum, Dei agminum Israël quibus exprobrasti
46 hodie, et dabit te Dominus in
manu mea, et percutiam te, et auferam caput tuum a te: et dabo cadavera
castrorum Philisthiim hodie volatilibus cæli, et bestiis terræ, ut sciat omnis
terra quia est Deus in Israël,
47 et noverit universa ecclesia
hæc, quia non in gladio nec in hasta salvat Dominus: ipsius enim est bellum, et
tradet vos in manus nostras.
48 Cum ergo surrexisset
Philisthæus, et veniret, et appropinquaret contra David, festinavit David et
cucurrit ad pugnam ex adverso Philisthæi.
49 Et misit manum suam in peram,
tulitque unum lapidem, et funda jecit, et circumducens percussit Philisthæum in
fronte: et infixus est lapis in fronte ejus, et cecidit in faciem suam super
terram.
50 Prævaluitque David adversum
Philisthæum in funda et lapide, percussumque Philisthæum interfecit. Cumque
gladium non haberet in manu David,
51 cucurrit, et stetit super
Philisthæum, et tulit gladium ejus, et eduxit eum de vagina sua: et interfecit
eum, præciditque caput ejus. Videntes autem Philisthiim quod mortuus esset
fortissimus eorum, fugerunt.
52 Et consurgentes viri Israël et
Juda vociferati sunt, et persecuti sunt Philisthæos usque dum venirent in
vallem, et usque ad portas Accaron: cecideruntque vulnerati de Philisthiim in
via Saraim, et usque ad Geth, et usque ad Accaron.
53 Et revertentes filii Israël
postquam persecuti fuerant Philisthæos, invaserunt castra eorum.
54 Assumens autem David caput
Philisthæi, attulit illud in Jerusalem: arma vero ejus posuit in tabernaculo
suo.
55 Eo autem tempore quo viderat Saul
David egredientem contra Philisthæum, ait ad Abner principem militiæ: De qua
stirpe descendit hic adolescens, Abner? Dixitque Abner: Vivit anima tua, rex,
si novi.
56 Et ait rex: Interroga tu,
cujus filius sit iste puer.
57 Cumque regressus esset David,
percusso Philisthæo, tulit eum Abner, et introduxit coram Saule, caput
Philisthæi habentem in manu.
58 Et ait ad eum Saul: De qua
progenie es, o adolescens? Dixitque David: Filius servi tui Isai Bethlehemitæ
ego sum.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)